Ξεκινάω επιστημονικά. Ερευνητές λένε πως το φιλί είναι από τις πιο παράξενες ανθρώπινες δραστηριότητες. Ναι μάλιστα. Αυτό που εμείς θεωρούμε σήμερα φυσιολογικό, πριν από κάτι αιώνες ήταν... άγνωστο. «Πως ανακαλύφθηκε λοιπόν;» θα αναρωτιέστε. Είναι απλό. Η περιέργεια έκανε για άλλη μια φορά το θαύμα της.

Οι προϊστορικοί άνθρωποι είχαν σαν κύριο χαρακτηριστικό τους την όσφρηση.

Έτσι λοιπόν όταν ήθελαν να διαπιστώσουν τι ακριβώς έχουν απέναντι τους, έσκυβαν προς το μέρους του ανθρώπου ή του ζώου που είχαν μπροστά τους και έτριβαν τη μύτη τους κουνώντας την πάνω-κάτω. Σε μια από αυτές τις κινήσεις λοιπόν, ο κατ’ εμέ homo μπερμπάντιους (εκ του μπερμπάντη) , ξέφυγε λιγάκι και τα χείλη του άγγιξαν τα χείλη κάποιου άλλου homo... Ε δεν ήθελε και πολύ.... Έπειτα από αυτό η συνήθεια έγινε λατρεία!

«Για το μεγαλύτερο μέρος της πρώιμης ανθρώπινης ιστορίας, η όσφρηση ήταν η πιο σημαντική από τις αισθήσεις για τις διαπροσωπικές σχέσεις», εξηγεί η Σέριλ Κίρσενμπαουμ, συγγραφέας του βιβλίου "Η Επιστήμη του Φιλιού". «Οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν την όσφρηση για να διαπιστώσουν τη διάθεση του άλλου, την υγεία του και την κοινωνική του θέση» λέει η ίδια και δεν έχουμε λόγο να την διαψεύσουμε.

Στο πέρασμα των χρόνων το φιλί από κοινωνικός χαιρετισμός έγινε μέχρι και αντικείμενο μελέτης, σλόγκαν, ένδειξη πάθους αλλά και ρομαντική έκφραση που θεωρείται ότι ξεκίνησε στην Ινδία περίπου το 1.000 π.Χ.


Κάποιοι άλλοι ιστορικοί πιο... τολμηροί, θεωρούν ότι την εποχή εκείνη, το ρομαντικό φιλί ήταν άγνωστο στον υπόλοιπο κόσμο και ότι στην Ευρώπη έγινε γνωστό από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Επίσης στην αρχαία Ελλάδα, το φιλί ήταν ένας τρόπος για να επικοινωνήσει κάποιος την τάξη του, την κοινωνική του θέση και την πίστη του, μεταξύ ανδρών στο στρατό κυρίως (!!!). Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι πως στην Οδύσσεια του Ομήρου περιγράφεται περισσότερο ως μορφή ικεσίας και όχι ως ένδειξη ρομαντισμού.

Περνώντας στην εποχή του Ιούλιου Καίσαρα, οι Ρωμαίοι έβλεπαν διαφορετικά το φιλί. Στη συλλογή των ερωτικών ελεγειών "Amores" (Έρωτες), ο Οβίδιος αναφέρεται στο "savium", το οποίο οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν "φιλί της ψυχής" και που σήμερα, όπως εξηγεί ο Μπράιαντ, είναι το γαλλικό φιλί.

Εννοείται πως μέσα σε αυτή την καλπάζουσα διάδοση του φιλιού δεν λείψανε και οι ακρότητες όπως στην περίπτωση του ρωμαίου αυτοκράτορα Τιβέριου, που επιχείρησε να απαγορεύσει το φιλί γιατί θεωρούσε ότι έτσι μεταδιδόταν η λέπρα!


Στη σύγχρονη εποχή το φιλί και η σημασία του πήραν τεράστιες διαστάσεις. Αξέχαστα φιλιά σε ταινίες του κινηματογράφου, τραγούδια, βιβλία, συνέθεταν και συνθέτουν τα χαρακτηριστικά της πιο αρμονικής κίνησης του ανθρώπινου σώματος για μένα.

Το φιλί όπως εξηγεί ο σύμβουλος σχέσεων από το Σικάγο Τζέφρι Σάμπερ, είναι «Η γέφυρα ανάμεσα στα λόγια μας και τις πράξεις μας» . Εγώ το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι πως έτσι και αλλιώς ένα φιλάκι είναι λίγο... Πολύ λίγο, όπως έχει τραγουδήσει και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης...