Κριτική Δίσκου: Travie McCoy &#–; Lazarus


Ημερομηνία Παρασκευή, 18 Ιούν 2010 @ 19:00
Θέμα/Κατηγορία Μουσικά νέα - Συναυλίες - Δισκογραφία

Αποστολέας Hektor



Travie McCoy - LazarusΤους θυμάστε τους Gym Class Heroes; Ένα διασκεδαστικό γκρουπ που έκανε λίγο πιο εναλλακτική pop μουσική, συνδυάζοντας τραγούδι, ελαφρύ ραπάρισμα και αρκετά μουσικά όργανα. Από αυτούς, ξεχώρισε αμέσως ο Travie McCoy και ήταν εμφανές ότι κάποτε θα κάνει και την δική του σόλο σταδιοδρομία. Έχει ένα αναγνωρίσιμο τρόπο σαν άτομο, αλλά και πάνω απ’ όλα σαν καλλιτέχνης. Ας δούμε λοιπόν, τι έχει να μας προσφέρει με τις πρώτες του σόλο απόπειρες.


Ο Cee-Lo Green υπόσχεται πάντα ενέργεια και ατμόσφαιρα στις ηχητικές δημιουργίες που δηλώνει συμμετοχή και στο «Dr. Feel Good» δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική η κατάληξη. Ιδιαίτερα χαρούμενο κομμάτι, με τον Travie να συνεργάζεται πολύ ομαλά με τον αγαπητό τραγουδιστή και μέλος των Gnarls Barkley. Μπορώ να σας πω από τώρα, ότι σε αυτό το ευχάριστο mood θα κινηθεί όλο το project και αυτό δεν είναι καθόλου αρνητικό. Λίγο μονότονο αν κοιτάξω το συνολικό αποτέλεσμα, αλλά με την 40λεπτη διάρκεια δεν θα φανεί και τόσο στους ακροατές. Όλες οι παραγωγές έχουν ένα αρκετά δυνατό δέσιμο, μοιάζουν σε αυτό που σου βγάζουν και πάνω απ’ όλα δεν βάζουν τρικλοποδιά στον καλλιτέχνη χάρη στην απλοϊκότητα τους. Αν και μιλάμε για εύκολες μουσικές ενορχηστρώσεις, καταφέρνουν κατά κάποιον τρόπο να σε παρασύρουν μαζί τους. Οι The Smeezingtons του έδωσαν αναμφίβολα την μεγαλύτερη επιτυχία, το «Billionaire», που ήδη ακούγεται πάρα πολύ και με τα άψογα φωνητικά του Bruno Mars, μένει στο υποσυνείδητο μετά την πρώτη κι ολας ακρόαση.

Αυτός πιστεύω είναι και απώτερος σκοπός των περισσότερων τραγουδιών στο «Lazarus». Μιλάει για χαρούμενες στιγμές, με τα περισσότερα hooks να κινούνται κάπως έτσι: «After Midnight We Left The Door (We lose Control, We Lose Control)». Απλή θεματολογία, που μερικές φορές ακούγεται αναλώσιμη, άλλες φορές πάλι έχει ένα ενδιαφέρον, όπως στο «Akidagain». Σε αυτό το κομμάτι μας ταξιδεύει πίσω στα παιδικά του χρόνια, αναφερόμενος σε πολύ όμορφα πράγματα που έκανε ο ίδιος, αλλά και σίγουρα αρκετοί από εμάς. Δεν είναι υπερβολικά πεζός σ’ αυτά που γράφει, καταφέρνοντας να δημιουργήσει έναν δίσκο αρκετά καλό γι’ αυτό που είναι και που θέλει να περάσει στο ευρύ κοινό. Το pop-rap που έκανε στο παλιό του γκρουπ συνεχίζεται κανονικά, κάποιες φορές τραγουδάει και ο ίδιος, πράγμα που είναι επίσης ικανοποιητικό. Σίγουρα οι καλεσμένοι του είναι πολύ πιο δυνατοί στο vocal κομμάτι, αλλά όχι σε βαθμό που να ενόχλησε ο ίδιος. Προσωπικά πιστεύω, ότι αν ο στόχος ήταν να κάνει μία δισκογραφική απόπειρα με σκοπό να μου φτιάξει την διάθεση, το κατάφερε 100%. Υπερβολικά ανάλαφρο μουσικό στυλάκι, μ’ ένα ύφος που θα ταίριαζε σ’ ένα ζεστό καλοκαιρινό απόγευμα. Ακριβώς επειδή όλα κινούνται σε προβλέψιμα επίπεδα, θα σας συνιστούσα να το ακούσετε πάνω από δύο φορές, αφού η τελική σας άποψη θα διαφοροποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από την πρώτη εντύπωση. Είναι ένα CD που δεν παίρνει αμέσως μπρος, που προσπαθεί με διαφορετικές ηχητικές επιρροές να σε κερδίσει, όπως π.χ. τα «Superbad» και «Need You». Τα συγκεκριμένα tracks με πήγαν επτά-οκτώ χρόνια πίσω, στην εποχή όπου υπήρχαν πολλά rock groupακια που γέμιζαν το ραδιόφωνο και τα Billboard με hits.

Αν και δεν καταφέρνει να πιάσει απόλυτα το συναίσθημα εκείνης της εποχής, είναι σίγουρα μία καλοδεχούμενη αλλαγή, που δεν μπερδεύει και που με το εύκολο ρεφρέν καταφέρνει (πάλι) να γίνει κολλητικό. Δηλώνω πως δεν το περίμενα τόσο σταθερό το ντεμπούτο του Travie McCoy. Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον, χαλαρό και σταθερό Pop album, που έχει τις μικρές του επιτυχίες και που θα αρέσει σε αρκετό κόσμο. Δεν χαράσσει απόλυτα δικούς του μουσικούς δρόμους, αφού δανείζεται από ήδη υπάρχοντα είδη στοιχεία και τα μετατρέπει στο δικό του καλλιτεχνικό προφίλ. Αυτό όμως δεν είναι κατακριτέο, από την στιγμή που δεν το κάνει με άτσαλο τρόπο και που στην τελική του μορφή καταφέρνει να παρουσιάσει τον τραγουδιστή που ο ίδιος θέλει. Απλή μουσική, για τον κόσμο που ψάχνει για κάτι ανάλαφρο και ευχάριστο, και που σίγουρα θα αντέξει αρκετό καιρό στους επόμενος ζεστούς μήνες που έρχονται στο προσωπικό mp3 του καθενός.



Βαθμολογία: 3/5

Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «Dr. Feel Good», «Billionaire», «Need You», «Akidagain»

Tracklist:

1. Dr. Feel Good (Feat. Cee Lo Green)
2. Superbad (11:34)
3. Billionaire (feat. Bruno Mars)
4. Need You
5. Critical (Feat. Tim William)
6. Akidagain
7. We’ll Be Alright
8. Manual (Feat. T-Pain and Young Cash)
9. After Midnight
10. Don’t Pretend (Feat. Colin Munroe)

Bonus tracks

11. “Ms. Tattoo Girl (Bonus Track)” (featuring T-Pain)
12. “She Did It (iTunes Exclusive Bonus Track)”




Τον Εκτωρα Αποστολόπουλο τον ακούτε κάθε Παρασκευή στις 21.00 στο HotStation Goes Urban, αλλά τον διαβάζετε κι όλας στο μουσικό ιστολόγιο www.beat-town.com.



Το άρθρο αυτό προέρχεται από

HotStation.gr Greek Radio online


http://www.HotStation.gr

Το URL της ιστορίας αυτής είναι το εξής
http://www.HotStation.gr/article2122.html