Ρόδες - Silent Disco

Silent Disco είναι ένα “εσωτερικό αστείο”, μια σουρεαλιστική αντίθεση, ένας παράδοξος ορισμός... μια ολότελα καινούρια πρόταση. Ένα album, βραδύκαυστο που μυρίζει δρόμο και υψωμένες κεραίες ευφυίας και ευαισθησίας σε συναγερμό. …Το hip hop μπερδεύεται με τον καινούριο rock θόρυβο, το emo γεννιέται σε ένα garage σφυρηλατημένο από τις δονήσεις του funk και του acid κάθε είδους, τα samples περνάνε σαν να ήταν πάντα εκεί - ενσωματωμένα στα φρενήρη rock ‘n’ rollers και στα συγκοπτόμενα τρελά της reggae… Η αποδόμηση γεννάει το καινούριο – πρέπει να σκάψει κανείς για να βρει τους νέους σπόρους.

Μετά από το επεισοδιακό ξεκίνημα του σχήματος Ρόδες και μια ακόμη πιο περιπετειώδη συνέχεια που τους εξασφάλισε μια από τις πιο περίοπτες θέσεις στην ελληνική σκηνή της δεκαετίας, το καινούριο album έρχεται να αποδομήσει τα πάντα, να παρατηρήσει τη χώρα του “ό,τι νάναι” και να ξορκίσει αυτά που είναι ενοχλητικά τριγύρω. Και είναι αποφασισμένο να διασκεδάσει βέβαια. Με το ένστικτο εκείνο που δεν περνάει από λογικά φίλτρα...Το δεύτερο album των Ρόδες, “Silent Disco”, το οποίο κυκλοφόρησε στις 18 Ιουνίου είναι μια διαρκής εσωτερική και εξωτερική πάλη – είναι η ζωή με ό,τι αυτή συμπεριλαμβάνει.

Αυτή είναι η πρόθεσή του και η μοίρα του: να φωνάξει δυνατά ότι δεν ανήκει πουθενά. Η ίδια μύχια διάθεση που όλοι έχουμε μέσα μας αλλά συχνά δεν τολμάμε να την αφουγκραστούμε ούτε οι ίδιοι.

Οι Ρόδες χρησιμοποιούν το “Get That Beat” των Sharp Ties για να βασίσουν το κομμάτι τους “Live” στο οποίο συμμετέχει ο Εισβολέας, κάνουν έναν vintage φόρο τιμής στην Μάρθα Καραγιάννη – μια άλλη άποψη περί μιας φαντασίωσης για ένα μύθο - ανατρέχοντας σε μια βασική μελωδική γραμμή του Mort Shuman, το “Βρώμικο” ξεκινάει με το “Let The Sunshine In” από τους Fifth Dimension και στην εισαγωγή του “999” ακούγεται μια απαγγελία του Σεφέρη...

…Το σύμπαν τους περιλαμβάνει τα πάντα και όλα φαντάζουν ως ενδεχόμενες επιλογές. Κι ένας σίγουρος τρόπος για να απαντήσεις σε αυτό το album είναι να αφήσεις το καπάκι της αδρεναλίνης σου ανοιχτό. Να απολαύσεις το θυμό σου με το “Κιούμπρικ”, να αγαπήσεις με ένα τρόπο που δεν “χαϊδεύει” την “Καταθλιπτικιά”, να τα βάλεις με τα γεννήματα της φαντασίας σου σε ένα θολό “Όνειρο”, να “κάψεις το κεφάλι σου χωρίς λιώσιμο” όπως γίνεται σε ένα “Βουντού” που λυτρώνει παρά καθηλώνει...

Και όσο απελευθερωτική είναι η ενέργεια που περιέχεται στο “Silent Disco” τόσο δύσκολο είναι να χωρέσει κανείς σε λογικές προτάσεις τη μουσική του... Όσο άμεσο, κοφτό και μοναδικό είναι το flow του Νικήτα Κλιντ, άλλο τόσο αυθόρμητες και αναπάντεχες είναι οι μουσικές αναφορές του. Πρέπει να ιδρώσει κανείς, για να νιώσει το “Silent Disco”.

Οι ηχογραφήσεις του album ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2006 και χρειάστηκαν πέντε διαφορετικά στούντιο για να ολοκληρωθεί ένα αποτέλεσμα που παρέλαβε ο Tom Coyne στα Sterling Studios για να κάνει το mastering, διοχετεύοντας την εμπειρία του από τις δουλειές των DJ Shadow, Roots, Beyonce, Jamiroquai, Pink κ.λπ. Την εκτέλεση παραγωγής ανέλαβαν ο Νικήτας Κλιντ και ο Αλέκος Σώρρος – μια πλούσια, πολυκύμαντη και απρόβλεπτη παραγωγή που δεν υπακούει σε κανονικότητες και συμβάσεις, σε δεκαοκτώ κομμάτια δυιλισμένα και βουτηγμένα σε μια φαιά ουσία που έχει κάτι από τη μαρμίτα του δρυίδη.

Με το “Silent Disco” οι Ρόδες κάνουν άλματα μπροστά στη μουσική τους και ρισκάρουν να αντισταθούν στον καθωσπρεπισμό της βιομηχανίας. Είναι επικίνδυνα τα λόγια τους και αδιαπραγμάτευτες οι διαθέσεις τους.

Μόνο που αυτό το ρίσκο δεν είναι για αυτούς επιλογή.
Εϊναι αναγκαιότητα και φυσική εξέλιξη.